Lezingen van de dag

In die dagen stonden de hogepriesters, de oudsten van het volk en de schriftgeleerden verbaasd toen zij de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes zagen. Omdat zij bovendien de genezen man bij hen zagen staan, wisten zij er niets tegen in te brengen. Nadat zij hun gelast hadden het Sanhedrin te verlaten, pleegden zij met elkaar overleg en zeiden: 'Wat moeten wij met die mensen doen? Het is duidelijk voor alle inwo­ners van Jeruzalem dat een onmiskenbaar wonder­teken door hen is verricht. We kunnen dat niet loochenen. Maar om te verhinderen dat het gerucht daarvan nog verder onder het volk verbreid wordt, zouden we hen met dreigementen moeten verbieden nog ooit met een beroep op die Naam tot enig mens te spreken.' Toen riepen zij hen binnen en verboden hun nog ooit iets te zeggen of te leren met een beroep op Jezus' Naam. Petrus en Johannes gaven hun echter ten antwoord: 'Oordeelt zelf, of het voor God te rechtvaardigen zou zijn als wij meer naar u luisterden dan naar God. Het is voor ons onmogelijk niet te spreken over hetgeen wij gezien en gehoord hebben.' Na hen nogmaals gedreigd te hebben, stelden zij hen in vrijheid, omdat ze, met het oog op het volk, niet wisten hoe ze hen moesten straffen, want allen verheerlijkten God om hetgeen er gebeurd was.

Brengt aan de Heer, want Hij is genadig. Mijn kracht en mijn sterkte is de Heer, Hij is het die mij verlost. Nu klinkt er gejuich van feest en geluk in alle tenten der vromen. De Heer greep in met krachtige hand, de hand van de Heer heeft mij opgericht De hand van de Heer was machtig. Ik zal niet sterven, maar blijven leven en alom verhalen het werk van de Heer. Geslagen, getuchtigd heeft mij de Heer, maar niet ten dode gedoemd. Maak open de poorten van de gerechtigheid, daarbinnen wil ik de Heer gaan danken. Dit is de poort van de Heer, de vromen treden er binnen. Ik dank U, dat Gij mij gehoord hebt, dat Gij mij redding gebracht hebt.

Nadat Jezus in de vroege morgen van de eerste dag van de week verrezen was, verscheen Hij het eerst aan Maria Magdalena, uit wie Hij zeven duivels had uitgedreven. Deze ging het vertellen aan hen die zijn metgezellen waren geweest en nu rouwden en weenden. Maar toen die hoorden, dat Hij leefde en door haar gezien was, geloofden ze het niet. Daarna verscheen Hij in een andere gedaante aan twee van hen, toen deze te voet op weg waren, naar buiten. Nadat dezen teruggekeerd waren, vertelden ze het aan de overigen, maar zelfs zij werden niet geloofd. Later verscheen Hij aan de elf, terwijl zij aan tafel aanlagen. Hij maakte hun een verwijt van hun hardnekkig ongeloof, omdat zij geen geloof hadden geschonken aan degenen die Hem gezien hadden, nadat Hij verrezen was. Daarop sprak Hij tot hen: 'Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping.

U bekleedde zich, Heer, met mijn armoede en daalde vrijwillig af naar het kruis en het lijden, om mij de gave van het onvergankelijke leven te geven en mij opnieuw te scheppen, dankzij het bloed van uw goddelijke zijde, waardoor ik uw onvergankelijkheid kreeg voor U, die het lijden had ondergaan. Toen ze U, Verlosser, zag lijden in uw menselijke wezen aan de galg van het kruis, riep de Maagd, O Christus, met tranen uit: “Vernietig de trots van uw moeder en dienares niet, U die zonder het zaad van de mens mens werd in mijn schoot, O Woord, om de wereld te ontrukken aan het verderf! Dood, Hij is opgestaan, en, met hen opgestaan, aan de doden schenkt Hij opstanding, Christus! Vat nu moed, alle volkeren, want Hij is waarlijk koning geworden van heel de aarde, wiens macht en koninklijke macht was en zal zijn, nu en voor altijd. Vroeg in de morgen kwamen de parfumdragers met specerijen naar het graf, op zoek naar uw levengevende lichaam, o Christus, als een lijk, om het te zalven met mirre; maar U was het die voor hen stond, levend, met deze woorden: “Wees verzekerd, Ik heb Hades overwonnen, die alles verslond, en Ik heb allen opgewekt die zij tegenhield. De dief brengt hulde aan de Koning, Jozef verheugt zich met de heilige vrouwen, allen vieren als God het verrezen Woord, dat Thomas tot geloof bracht en al zijn apostelen de allerheiligste Geest schonk voor altijd.

In die dagen, toen Petrus en Johannes na de genezing van de lamme nog tot het volk spraken, kwamen de priesters, de bevelhebber van de tempel en de Saddu­ceeen op hen af. Verontwaardigd dat zij het volk onderricht gaven en in Jezus de opstan­ding uit de doden verkondig­den, legden ze de hand op hen en namen hen in verzeker­de bewaring tot de volgende dag, omdat het al avond was. Velen echter van hen die de toespraak gehoord hadden, namen het geloof aan en het aantal mannen steeg tot ongeveer vijfduizend. De volgende dag kwamen hun overheden, oudsten en schriftge­leerden in Jeruzalem bijeen, tezamen met de hogepries­ter Annas en met Kajafas, Johannes, Alexander en allen die tot het hogepries­terlijk geslacht behoorden. Zij lieten hen voorleiden en vroegen: 'Door welke kracht of in welke naam hebt ge dat gedaan?' Toen sprak Petrus, vervuld van de heilige Geest, tot hen: 'Overheden van het volk en oudsten! Indien wij vandaag ter verantwoor­ding geroepen worden voor een weldaad aan een gebrekkige bewezen, waardoor deze genezen is, dan moet gij allen en het gehele volk van Israël weten, dat door de naam van Jezus Christus, de Nazoreeer, die gij gekruisigd hebt maar die God uit de doden heeft doen opstaan: dat door die Naam deze man hier gezond voor u staat. Hij is de steen die door u, de bouwlieden, niets waard werd geacht en toch tot hoeksteen geworden is. Bij niemand anders is dan ook de redding te vinden en geen andere Naam onder de hemel is aan de mensen gegeven waarin wij gered moeten worden.'